αποκαπύω

ἀποκαπύω (Α)

εκπνέω («ἀπὸ δὲ ψυχὴν ἐκάπυσσεν» — έχασε την πνοή της, λιποθύμησε, Όμηρος).

[ΕΤΥΜΟΛ. < απο-* + καπύω «εκπνέω»].